Tasavvuf

Allah Resûlü'nden sonra fitneler baş göstermeye başladı. Zenginleşen toplumda yozlaşmalar görüldü. Emeviler döneminde hilafet, saltanata dönüştü. Zulüm, rüşvet, ahlaksızlık, kâfirlere benzeme davranışları başını aldı. Abbasiler dönemiyle birlikte itikad bozuldu, sapkın anlayışlar devlet eliyle meşrulaştırıldı. Toplum, Kur'ân ve Sünnette okuduğu hayat ile yaşanan hayat arasında bir ikilemde kaldı. Bu gelişmelere bağlı olarak yeni arayışlar başladı.

İtikadi, ameli ve ahlaki yozlaşmadan bunalan; Allah'ı ve ahireti uman insanların arayışıydı bu. Kimisi, arındırıcı olan Resûl'ün yolunu tuttu, vahye döndü, ilim ve amelle nefsini ıslah etti, toplumu hayra davet etti. Kimisi ise vahiyden yüz çevirdi, Kur'ân ve Sünnetteki öğretileri azımsadı. Yozlaşmanın, bilindik yöntemlerle düzelmeyeceğini düşündü. Daha fazlasını, daha yoğununu, daha derinini aramaya koyuldu. Kiminin yolu ruhbanlığa, kimininki Budizme, kimininki de başka sapkınlıklara çıktı.

Ve Allah Resûlü'nün önüne engeller koyduğu mistisizm, İslam ümmetinde canlandı. Bu akıma "Tasavvuf" denildi. Bir tarafta şeytan, diğer tarafta İslam'a zarar vermek için pusuda bekleyen zındıklar, diğer bir tarafta ise vahiyden yüz çevirmiş ve arınmak isteyen cahiller... Bu üç gücün birleşmesi, İslam'ın felaketi oldu. Allah Resûlü'nün kaldırdığı cahiliye âdetlerinin büyük çoğunluğu, "Tasavvuf" adı altında yeniden canlandı.